W listopadzie zakończył się IV etap realizacji projektu „Inwentaryzacja zespołu pałacowo-parkowego Fredrów w Beńkowej Wiszni na Ukrainie”. Instytucjami współpracującymi ze strony ukraińskiej: były Wiszniańskie Kolegium Lwowskiego Narodowego Uniwersytetu Rolniczego oraz Ratownicza Służba Archeologiczna Instytutu Archeologii Narodowej Akademii Nauk Ukrainy we Lwowie. Projekt zrealizowano ze środków finansowych Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego RP.
„Inwentaryzacja zespołu pałacowo-parkowego Fredrów w Beńkowej Wiszni na Ukrainie” jest inicjatywą Stowarzyszenia Willa Decjusza we współpracy z Instytutem Historii Architektury i Konserwacji Zabytków Wydziału Architektury Politechniki Krakowskiej.
Zakres prac:
Badania georadarowe na terenie zespołu pałacowo-parkowego Fredrów w Benkowej Wiszni (Ukraina) zostały przeprowadzone w dniach 16-20 września 2013 przez pracowników Zakładu Badan Nieniszczących we współpracy z przedstawicielami Wiszniańskiego Kolegium Lwowskiego Narodowego Uniwersytetu Rolniczego. Konsultantami naukowymi byli: dr inż. arch. Jolanta Sroczyńska – Politechnika Krakowska, dr Czesław Hadamik – archeolog, dr inż. Wiesław Nawrocki.
Celem badań było rozpoznanie podłoża gruntowego dla potrzeb przyszłych prac konserwatorskich zabytkowego zespołu pałacowego. Wykonany pomiar metodą georadarową polegał na przesuwaniu anteny wzdłuż wyznaczonego pasa terenu i graficznego rejestrowania tego co znajduje się pod powierzchnią ziemi.
Badaniami objęto pomieszczenia parteru i otoczenie pałacu o powierzchni ponad 4000m2. Pod „pokojem nauczycielskim” wykryto nieznaną piwnicę. Strop tej piwnicy stanowi zbrojony beton. W północnej części pomieszczenia klatki schodowej wykryto fragment muru lub niewielką pustkę. W zachodniej części klatki schodowej zarejestrowano niejednorodność w podłożu, która może pochodzić od zlikwidowanej piwnicy. Podobnie mogą być interpretowane zmiany w podłożu występujące pod posadzką „sali lekcyjnej”.
Najciekawszym wykrytym obiektem w otoczeniu pałacu są pozostałości fundamentów nieistniejącej oranżerii przylegającej niegdyś do jego południowej elewacji. Obiekt ten można podzielić na dwie części: pierwszą w której wyraźne zmiany w podłożu występują na głębokościach do ok.1m i drugą, gdzie niejednorodności w gruncie występują znacznie płycej. Ustalenie przyczyn tych różnic wymaga przeprowadzenia badań archeologicznych.
